AGENDA
Tekst:
Ingmar bergman
Regie en bewerking:
David Geysen
Spel:
Beaudil Elzenga, Gonny Gaakeer en David Geysen
Vormgeving:
Jerrel Manuel
Lichtontwerp:
Shenzi Droog
Audiovisuele art:
Mischa Lind
Spelcoach:
Willibrord Keesen
Productie:
Alec Martel
Speellijst
18 december om 20 uur (try-out)
19 december om 20 uur (première)
20 december om 20 uur
21 december om 20 uur
27 december om 20 uur
28 december om 20 uur
29 december om 14:30 uur
3 januari om 20 uur
4 januari om 20 uur
5 januari om 14:30 uur
Waar
House of Rat Loods
Laan van Poot 97, Den Haag
Mede mogelijk gemaakt door
Gravin van Bylandt stichting
Gemeente Den Haag
Cultuurfonds
Een voorstelling over een regisseur en zijn actrices en over actrices en hun regisseur. Want, wat als...
In deze filmische theatervoorstelling neemt House of Rat je mee in de intrigerende wereld van Ingmar Bergman door twee van zijn klassieke films tot leven te brengen: Na de repetitie en Persona.
Wanneer regisseur Henrik Vogler na de repetitie in de lege theaterzaal na blijft zitten en de jonge actrice Anna Egerman terugkomt om haar armband te zoeken, raken regisseur en actrice in een intens persoonlijk gesprek.
Persona vertelt het verhaal van Elisabeth Vogler. Een actrice die plotseling besluit te stoppen met praten. En Alma, een jonge verpleegster die voor haar moet zorgen. Ze trekken zich samen terug in een afgelegen zomerhuis, waar de stilzwijgende Elisabeth en de steeds meer onthullende Alma een vreemde, intieme band ontwikkelen.
Ingmar Bergman (1918-2007) was een invloedrijke Zweedse filmmaker en toneelregisseur, vaak beschouwd als een van de grootste cineasten aller tijden. Met vijf huwelijken, negen kinderen, talloze toneelstukken en films, én prijzen zoals de Gouden Palm, de Berlijnse Beer en drie Oscars leidde hij een fascinerend en complex leven.
In BERMGAN diept regisseur David Geysen, samen met een getalenteerde groep multidisciplinaire makers, de geest en het werk van Ingmar Bergman uit. Dit resulteert in een persoonlijke en intieme voorstelling vol film, kunst, spel, grote vragen en een vleugje ironie.
vlnr. Gonny Gaakeer, Beaudil Elzenga en David Geysen

Recensie THEATERKRANT
Spelers die grofweg zichzelf zijn en grofweg iemand voorstellen
Recensie de Volkskrant
House of Rat brengt met het tweeluik ‘Bergman’ een broeierige en onderhoudende adaptatie van Ingmar Bergman
Publieksreacties
En wat gebeurde er met de petitie?

We houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen!
Spelers die grofweg zichzelf zijn en grofweg iemand voorstellen
THEATERKRANT over BERGMAN
Wendy Lubberding
21-12-2024 (link)
House of Rat, het Haagse gezelschap rond regisseur David Geysen, speelt in de eigen theaterloods Bergman, een fijne filmische bewerking van Na de repetitie en Persona. In de twee werken van de Zweedse filmmaker en toneelregisseur Ingmar Bergman (1918-2007) draait het om de tegenstelling tussen ‘zijn’ en ‘voorstellen’. De spelers tonen scherp hoe al hun personages moeite hebben met het verschil daartussen.
De scharnierscène, waarin de groep het publiek meeneemt van het ene stuk in het andere, wordt prachtig beeldend belichaamd door Gonny Gaakeer. Als de actrice Elisabeth Vogler valt ze plotseling stil in een productie van Electra. Ze komt op in dramatische witte schmink, een woeste zwarte pruik en een fladderig gewaad, neemt haar plaats in het spotlicht in en klauwt haar beide armen diagonaal omhoog met een wanhopige grimas op haar gezicht. Ze neemt een hap lucht voor haar tekst. En dan… niets. Geen tekst. Geen gebaar, geen mimiek, niks meer. Haar armen vallen langs het lijf, het masker van de rol glijdt uit haar gelaatstrekken weg. Vanaf dan zwijgt ze. Ze weigert nog iets voor te stellen.
In het uur daarvoor keken we op de witte achterwand naar de live gefilmde scènes tussen jonge actrice Anna en oudere regisseur Henrik in Na de repetitie, op en over de rand van #MeToo gespeeld door Beaudil Elzenga en David Geysen en dicht op de huid in beeld gebracht door Mischa Lind. Zij spelen die scènes achter die wand, tussen het kostuumrek en wat meubels uit eerdere voorstellingen. We zien achterkant én voorkant van de wereld waar een theatervoorstelling wordt gemaakt, de plek waar de spelers grofweg zichzelf zijn en de plek waar ze grofweg iemand anders voorstellen.
Grofweg zichzelf, want speelt niet iedereen een beetje een rol in sociale situaties, en grofweg iemand anders, want die ander heeft hetzelfde lijf en dezelfde stem als de speler. Wie ben je zelf, en wanneer speel je het sociale rollenspel? Hoe ver ga je daarin? Het zijn vragen die in het werk van Bergman vaak terugkomen, geïnspireerd op de analytische psychologie van Jung.
Anna en Henrik hebben veel moeite om bij zichzelf te blijven. Ze vallen bij elkaar in de rol van oudere man en jongere vrouw, ervaren regisseur en actrice die aan het begin staat van een onzekere carrière. Ze spelen uit hoe ze zich voorstellen dat een flirt verloopt, en zijn blind voor wie ze écht tegenover zich hebben. Mogelijk de vader, mogelijk de dochter.
‘Dit is geen stoel, het is een voorstelling van een stoel’, zegt Geysens blaaskakerige Henrik op gezwollen toon tegen Elzenga’s ambitieuze Anna, in een van zijn misplaatste pogingen om haar tragische verlangen om door hem te worden gezien om te buigen naar hongerige verliefdheid. Terwijl die stoel er wel degelijk staat, in al zijn bruinleren afgetrapte echtheid.
En Elisabeth in Persona? De vrouw die weigert nog iets voor te stellen? Zij is hier de grote ontregelaar. Haar weigering om met woorden in te vullen wie ze is, valt haar verpleegster Alma (opnieuw Beaudil Elzenga) loodzwaar. Nu het sociale spel door één persoon niet wordt meegespeeld, verliest de ander het zicht op de eigen rol.
Elzenga’s ontredderde Alma overtreedt de grens tussen de ene vrouw en de andere al pratende. Omdat ze geen weerwoord krijgt stroomt ze over, vloeit haar levensverhaal uit haar en de woordenstroom sleurt de gebeurtenissen uit het leven van de ander mee tot de twee levens in haar hoofd in elkaar oplossen, en zij zichzelf kwijt is.
House of Rat brengt met het tweeluik ‘Bergman’ een broeierige en onderhoudende adaptatie van Ingmar Bergman
de Volkskrant over BERGMAN
Sander Janssens
29-12-2024 (link)
Iets meer ‘georganiseerde commotie’ had de statische regie van David Geysen goedgedaan: in Bergman broeien de emoties, maar nergens zijn ze grillig of meedogenloos.
‘Alles stelt voor, en niets is’, en: ‘toneel is één grote georganiseerde commotie’. Na de repetitie (1984) en Persona (1966) van de Zweedse toneel- en scenarioschrijver Ingmar Bergman barsten van dit soort bespiegelingen over toneel. Het Haagse gezelschap House of Rat van theatermaker David Geysen brengt een sobere, onderhoudende adaptatie van Bergmans tweeluik.
Prachtig zijn de afwisselend gelaten en geladen stiltes van Elisabeth Vogler, de actrice inPersonadie besloten heeft niet meer te praten. Gonny Gaakeer zoekt het in klein spel: met een opgetrokken wenkbrauw of een ingehouden ademtocht reageert ze op verpleegster Alma (Beaudil Elzenga), die zich door dat zwijgen aangespoord voelt zélf te praten en haar eigen geheimen onthult. Een prachtig voorbeeld van hoe stiltes woorden ontlokken.
Intrigerende machtsstrijd
Daarvoor zagen we in live-geprojecteerde close-ups hoe in Na de repetitie een jonge actrice (Elzenga) en een gearriveerd regisseur (Geysen) in een intrigerende machtsstrijd verstrikt raken. Hardop fantaseren ze over hun affaire: een gedeelde ‘voorstelling’ die de werkelijkheid onweerlegbaar beïnvloedt – zie daar de reikwijdte van theater.
Beide stukken gaan over rollen die je speelt, wat er van een mens verwacht wordt, en hoe dat te verwerpen. Geysen kiest voor een statische regie, waarbij de emoties weliswaar broeien, maar nergens grillig worden. Er is geen onverwachte uithaal of meedogenloos doorvoelde pijn; de uitbarstingen die er zijn, voltrekken zich keurig en voorspelbaar – mooi bijna.
Iets meer ‘georganiseerde commotie’ had nog meer inzicht kunnen bieden in de ondoorgrondelijke mens, die zich wanhopig aangetrokken voelt tot diegenen waarvan je weet dat je bij ze uit de buurt zou moeten blijven, die tegen de klippen op en tomeloos tevergeefs de eigen existentiële leegte bevecht.
Publieksreacties
Een aanrader!
Arnold Beugelsdijk
Vanavond, 20 dec. 2024, zijn we in House of Rat, het intieme theater aan de Laan van Poot in den Haag, naar het toneelstuk geweest dat geïnspireerd is op de werken van Ingmar Bergman. Het eerste deel van de avond werden we verrast op een filmische theatervoorstelling die zeer beeldend door de acteurs werd gecombineerd met ‘live’ theater. Een prima vondst die krachtig overkwam. Door het indringende camerawerk las je de emoties van de gezichten. Het tweede deel van de avond werd een groot vakman/vrouwschap getoond door actrices die elkaars tegenpolen waren maar elkaar ook spiegelden. Het was genieten van beiden actrices wat betreft ‘stil spel’ en een emotie die gedurende het stuk tot een kookpunt kwam. We hebben vol bewondering een geweldige theateravond meegemaakt. Een aanrader!
En verder…
- Wat een parel van een voorstelling! Beaudil Elzenga, Gonny Gaakeer en David Geysen spelen de sterren van de hemel. Broeierig, ongemakkelijk, ontroerend en schurend, genieten.
David (één van mijn favoriete makers) weet me op de een of andere manier altijd met zijn stukken te raken.
Was prachtig, ontroerend en herkenbaar. En geweldig acteerwerk! - Wat David maakt is zo anders. Het raakt me iedere keer. Het is zo belangrijk dat dit er is. Omdat het zo verschilt van al het theater dat er al is. En elke keer weet hij me persoonlijk te raken. De beelden, de vorm, de verhalen. Wat David maakt vind ik nergens anders. En ik zie soms 40 verschillende voorstellingen per jaar.
- Wat een fantastische voorstelling. Ik hing elke seconde aan jullie lippen.
- Wat intens, zo mooi en zo intrigerend.
- Prachtig beeld, prachtige mix tussen film en theater. Een bijzonder mooie crossover. En buitengewoon goed gespeeld.
- Wat spelen jullie goed. Open en eerlijk, ongemakkelijk, en prachtig ongegeneerd. Een goede chemie tussen de spelers.
- Fantastisch!
- Hulde!
- Een prachtige voorstelling waarin David Geysen op briljante wijze twee films weet te combineren tot één theaterstuk.
- Een zeer goede en intrigerende voorstelling.
- Een wat mij betreft essentiële voorstelling om te bezoeken met een emotioneel verpletterend eindspel en subliem acteerwerk. Een amalgaam van film en theater dat tegelijkertijd een ode brengt aan zowel film als toneel. Sowieso liepen die twee kunstvormen prachtig door elkaar heen in deze voorstelling. En Bergman saai of serieus? Absoluut niet! De menselijke aard geeft meer dan genoeg aanleiding tot gniffelen.
- Prachtig indrukwekkende voorstelling!
- Heel aangrijpend en zo mooi. Tot tranen toe geroerd.
- Prachtige enscenering. Achter het decor/filmdoek en in de witte ruimte. Met zulke goede live-filmshots!
- Wat een plaatje van een voorstelling. Heftig en intens, en zo gedurfd en ingeleefd. Op het puntje van m’n stoel.Ja, fuck! Wat een knettergoede voorstelling!
- Wat ben ik blij dat dit soort theater gemaakt wordt. Pure vakmanschap, de ambacht, het harde werken met hart en ziel, het ongelofelijke talent (van alle drie) en de liefde voor kunst/film/theater spatten van het doek en schitteren op de vloer.
- Een schitterende voorstelling! Geweldig!
- Supermooi! Prachtige combi theater en film en beiden live!
- Ontroerd door de schoonheid van de voorstelling van begin tot eind.
- Geraakt! Ik ben er stil van.
COMING SOON

Door het enorme succes van ‘Driekoningenavond’ in het afgelopen seizoen, een feestelijke familievoorstelling, samenwerking van House of Rat met Toneelgroep ODIA, komt er een vervolg. In juni maakt House of Rat in samenwerking met een amateurgezelschap uit Den Haag PEER GYNT.
Het wonderlijke verhaal van Hendrik Ibsen, bekend van de muziek van Edvard Grieg, komt tot leven in de broedplaats. Peer Gynt is het fantasievolle leven van een leugenaar. Hierin pakken we groots uit met muziek, decor en kostuum in een eigentijdse bewerking en regie van David Geysen.

In april maakt David Geysen met een groep jongvolwassenen de voorstelling DIGITAL NATIVES.
Deze voorstelling is een echt broedplaats onderzoek waarin House of Rat samenwerkt met de Theaterschool Rabarber. Geysen legt met deze groep jongeren een reis af van een jaar waarin ze alle aspecten van het theater langsgaan. Het doel is een voorstelling die de jonge makers zelf bedenken, zelf onderzoeken en zelf maken. Dit belooft een zeer bijzondere trip te worden.

In mei speelt Geysen de solovoorstelling HUILEBEK waarin hij zijn hele ziel en zaligheid op tafel legt.
Huilebek worstelt met zijn volwassenwording en met de lichtheid van het bestaan die hij zoekt in een losbandig leven. Als zijn zoon geboren wordt met ernstige gebreken waardoor hij nooit zal kunnen lopen of spreken, opent deze nieuwe realiteit een wereld die Huilebek nooit had kunnen voorzien. Zijn zoon wordt zijn leermeester. Met dank aan de boodschapper.
Voor deze voorstelling schrijft David Geysen een nieuwe tekst en zal Beaudil Elzenga de eindregie op zich nemen.